“Toen orkaan Katrina New Orleans teisterde, was Rose Dyson een van de gelukkigen. Haar huis, in een overwegend zwarte arbeiderswijk nabij de rivier de Mississippi, stond op een van de hoogste gronden van de stad. Hoewel het overstromingswater huizen in andere delen van de stad verwoestte, bereikte het nooit haar voordeur. Maar in de jaren na de storm werd de topografie die de buurt van Dyson had gered een verkoopargument. Een golf van nieuwe bewoners overspoelde de buurt, investeerders kochten vervallen gebouwen op en de huizenprijzen schoten omhoog. Toen Dysons jaarlijkse OZB twee jaar geleden $ 4.000 bedroeg – meer dan 20 keer het bedrag dat ze zei te hebben betaald toen ze er voor het eerst introk – besloot ze dat ze het huis, waarin ze hoopte oud te worden, moest opgeven. ” (Bron: Casey Tolan, CNN 3 maart 2021)
Klimaat-apartheid
Ik vind het gekmakend en frustrerend. Voor wie goed kijkt wordt het steeds duidelijker. De rijken betalen om te ontsnappen aan de ernstige gevolgen van klimaatverandering, terwijl de armen de klappen opvangen. En andersom geldt ook: mensen met het minste geld hebben ook de minste mogelijkheden om klimaatverandering te verminderen.
De CO2-uitstoot van de rijkste 1 procent van de wereld bedraagt meer dan het dubbele van de uitstoot van de armste helft van de wereldbevolking. En dan is het ook nog eens zo dat de meeste oorzaken van klimaatverandering op het noordelijk halfrond liggen, terwijl de negatieve effecten ervan vooral op het zuidelijk halfrond voelbaar zijn.
The rich will survive – Adrien Tirtiaux
Kunstenaar Adrien Tirtiaux vat tijdens de IJsselbiënnale de humanitaire gevolgen van de klimaatverandering heel inzichtelijk samen in een ‘bevolkingspiramide’ en levert met zijn kunstwerk kritisch commentaar; de grote meerderheid van de bevolking op aarde zal het eerst en het sterkst geraakt worden door de gevolgen van klimaatverandering. Die onfortuinlijke groep wordt in de piramide symbolisch verbeeld door de goedkope materialen aan de basis. De rijken der aarde (de dure materialen in de top van de piramide) zullen letterlijk en figuurlijk het langst hun hoofd boven water weten te houden, maar wel doordat zij gedragen worden door de lagen onder zich...
Guido de Vries is projectleider IJsselbiënnale. “Een wereld die schoner, eerlijker en duurzamer is. Dáár kies ik voor. Met mijn kennis, ervaring en energie hoop ik een bijdrage te leveren aan de noodzakelijke transitie van een lineaire naar een circulaire economie. Het werken in de creatieve en culturele sector helpt mij bij het creatief benaderen van uitdagingen en het vinden van oplossingen. Waar mogelijk betrek ik kunstenaars en ontwerpers bij het onderzoeken -en uitvoeren- van opgaven. De IJsselbiënnale is bij uitstek het project waar alles wat ik belangrijk vind samenkomt.”