Solastalgia
In dit werk wil Miriam Knibbeler de aarde dichter bij ons brengen door haar de vorm van een lichaam te geven. Als we onszelf in de aarde herkennen, voelen we ons dan nader tot elkaar?
Miriam Knibbeler (1981, Wellington, Nieuw-Zeeland). Miriam maakt grote en kleine sculpturen die herkenbaar zijn als wezens. Ze zijn realistisch maar ook weer niet. Tegelijkertijd speelt ze met materiaal, maat en verhoudingen. Met subtiele vervormingen en een grote aandacht voor huid en materiaal (zoals was, draad, piepschuim, textiel) zet zij intense, verstilde beelden neer. Ze boetseert met deels doorzichtige was waarin ze kleurpigmenten mengt. De was lijkt op de huid van een baby, maar ook op die van een overledene. Ze bevraagt het mysterie van leven en dood, de ruimte tussen zielloosheid en inspiratie, tussen banaliteit en mysterie. Haar beeld Ortus – in de tuin van Kasteel Ruurlo – laat een neushoornbaby zien. De witte neushoorn als soort is bijna uitgestorven. Miriam woont en werkt in Groningen. Lees meer.